العالم _ زلال قرآن
معرفت و شناخت «حُبّ ذات» و «حُبّ دنیا»، و کنترل و مهار آنها بوسیله عقل، و برنامه ریزی درست و اقدام جدی برای مبارزه با آنهاست که، در پرتو فضل و رحمت بی انتهای الهی امکان غلبه بر آنها را فراهم کرده و یاریگر انسان در امر تصفیه روح خواهند بود.
حضرت علی (ع) درکلامی زیبا و پرمغز فرموده:
« خدا رحمت کند کسی را که نفس خویش را به درستی بشناسد وآن را از قیود دنیائی آزاد کند و از هرچیزی که او را از قرب الهی دور می سازد مبرّاء و منزّه بدارد»
وابونصرفارابی گفته:
« سعادت حقیقی انسان دراین است که، روح اودرجریان کمال وجودیش بمرتبه ای برسد که جهت قوام خود، دراسارت عالم ماده نباشد، تا بتواند با فارغ بودن ازدنیا ومافیها، به خود قائم واستواربماند»
از این بیانات چنین استنباط می گردد که:
آزادی روح از اسارت هواهای نفسانی منبعث از«حُبّ ذات» و حفظ آن از آسیب های تعلقات و دلبستگی ها و وابستگی های مادی دنیائی منشاء گرفته از «حُبّ دنیا»، زمانی میسّرمی گردد که انسان در پرتو معرفت النفس حاصل ازمعارف حقه الهیه به شناخت جایگاه حقیقی عقل و نفس خویش به درستی توفیق یابد و بتواند با تقویت قوای عقلی، آن را برقوای نفسانی خویش مسلط کرده و با مهارکامل نفس امّاره تمامی قوای خویش را در راستای وصول به کمال انسانی بکارگیرد، که اگرکسی به چنین موهبت عظمائی توفیق یابد، نه تنها در امر تخلیه و تصفیه نفس خود از آلودگی ها موفق خواهد بود بلکه در امر وصول به مقام اعلی قرب الهی نیز می تواند گام های بلند بردارد.