العالم - زلال قرآن
مراقبت کامل از احوالات خود فقط با توجه دائم وکامل به خداوند ممکن می شود.
ذهن آدمی هیچگاه خالی ازفکر واندیشه نبوده و بالاجبار به چیزی مشغول خواهد بود، واین انسان مختاراست که با اراده واختیارمی تواند موضوع فکرو محتوای ذهن خویش را انتخاب نماید وقلب خود را به چیزی مشخص مشغول دارد.
وازآنجاکه توجه به وجه نفسی روح الزاماً ذهن آدمی را به بعد مادی حیات معطوف می نماید و فکرو اندیشه اورا درراستای منافع دنیائی سامان می دهد، اگرانسان صِرفاً اختیارخود را بدست هواهای نفسانی (نفس امّاره) بسپارد، بطورطبیعی قلب خویش را جایگاه شیاطین قرارداده وعملاً غیرخدا را دردل خویش سُکنا داده است.
ولی اگربه میزان ضروری ودرحدرفع نیازهای حقیقی وجودخویش (بدون زیاده خواهی)، به امورمادی دنیا التفات داشته وعمده اوقات خودرا به توجه قلبی به خداوند سبحان مصروف نماید قطعاً قلب اوجایگاه الهی ومحل رفت وآمد ملائکة الله خواهد بود.
پس هرانسانی مکلف است با قطع علاقه ازدنیا ومافیها (ماسوی الله) تمام توجه خود را به خداوند تبارک وتعالی معطوف دارد ودرجریان بهره مندی ازمواهب دنیائی هم بکوشد، باعمل به معیارهای الهی ورعایت تقوا به خدا توجه کرده وهرعملی (عبادی یاغیر عبادی) را فقط برای رضای خدا انجام دهد، که اگرکسی به چنین امرمهمی توفیق یابد درحقیقت به مراقبت از دل واحوال خویش توفیق یافته است.