العالم - زلال قرآن
هر یک از مخلوقات عالم ذاتاً به اسمی از اسماءالله که منشاء پیدایش او بوده گرایش دارد، لذاست که با اطاعت محض از خداوند تبارک و تعالی عملاً بسوی آن اسم خاص گرایش نشان می دهند.
به شهادت آیات زیر:
1 - آیه 4 سوره مبارکه شوری:
« لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ»
ترجمه: (آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه ملک اوست و او خدای بلند مرتبه بزرگ است).
2 – آیات 23 و 24 سوره مبارکه حشر:
« هُوَاللَّـهُ الَّذِي لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَالْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُالْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّـهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ.هُوَ اللَّـهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
ترجمه: (اوست خدای یکتایی که غیر او خدایی نیست، سلطان مقتدر عالم، پاک از هر نقص و آلایش، منزّه از هر عیب و ناشایست، ایمنی بخش دلهای هراسان، نگهبان جهان و جهانیان، غالب و قاهر بر همه خلقان، با جبروت و عظمت، بزرگوار و برتر (از حدّ فکرت)، زهی منزّه و پاک خدای یکتا که از هر چه بر او شریک پندارند منزّه و (از آنچه در وهم و خیال و عقل اندیشند) مبرّ است. اوست خدای آفریننده عالم امکان و پدید آرنده جهان و جهانیان، نگارنده صورت خلقان، او را نامهای نیکو بسیار است، آنچه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش او مشغولند و اوست یکتا خدای مقتدر حکیم).
«الله» که معبودی جز او نیست، و صاحب اسماء حسنی و صفات علیاست، که هر کدام برجنبه ای از قدرت و عظمت و کبریائی مقام او دلالت دارد و وجهی از وجوه ذات اقدس او را بیان می دارند، خدای لاشریکی است که، نور آسمانها و زمین، خالق آسمانها و زمین، رحمان و رحیم و ربّ و پروردگار کل مخلوقات عالم هستی، مالک و سلطان بلامعارض کل جهان و جهانیان، علیم و حکیم و غنیّ و رزاق مطلق کل مخلوقات، و بخشنده و مهربانی و کسی است که عزّت و ذلّت و حیات و ممات انسانها بدست با کفایت اوست، پس او تنها و تنها معبودی است که صلاحیت مولویت را داراست، به همین دلائل و ده ها دلیل قرآنی دیگر همه انسانها موظفند که فقط او را عبادت و عبودیت و اطاعت و پرستش نمایند تا به فضل و کرامت الهی به کمالات لایق و سعادت موعود خود برسند ان شاءَالله.