العالم _ زلال قرآن
منظورازقلب روح الهی انسان است، درقرآن کریم قلب به معانی مختلف آمده است، ولی بنا برنظرعلّامه طباطبائی در تفسیرالمیزان که ذیل آیه 46 سوره مبارکه حج :
«... فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَٰكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ»
ترجمه: ( ... [حقیقت این است که فقط] چشمها کور نمی شوند، بلکه دلها[یی هم] که درسینههاست کورمی شود ).
گفته : « منظورازقلب همان روح انسان است».
قرآن کریم به قلب چیزهائی نسبت می دهد که فقط روح انسان ظرفیت آنها دارد، بطورمثال درآیات عدیده قرآن (که به دلیل اجتناب ازاطاله کلام فقط به ذکرشماره آیات بسنده می شود)، آمده که:
1 – قلب دچارقساوت می شود ( آیه 74 سوره بقره).
2 – قلبی که ایمان درآن مستقر نشده باشد مریض است، (آیه 10 سوره بقره).
3 – به قلب مُهرزده می شود وچیزی نمی فهمد ( آیه 7 سوره بقره).
4 – قلب محل خوف وترس است (آیه 151 آل عمران)
5 – قلب گناهکارمی شود ( آیه 283 سوره بقره )
6 – قلب می فهمد ونمی فهمد ( آیه 179 اعراف)
7 – قلب جایگاه ایمان است ( آیه 22 سوره مجادله).
8 – قلب محل راءفت ورحمت است (آیه 27 سوره حدید)
9 – ذکرخدا انسان را به اطمینان قلبی می رساند ( آیه 28 سوره رعد)
10 – خداوند سکینه وآرامش را درقلب انسان وارد می کند ( آیه 4 سوره فتح ).
وشاید ایت الله علامه طباطبائی هم به همین دلیل قلب را « روح» معنی کرده است.