العالم - زلال قرآن
اولیاء الله با اخلاص در نیات و انطباق اعمال خود بر اوامر الهی زمینه های شعله ورشدن آتش عشق خداوند را در قلب خویش فراهم می سازند، مَثَل چنین کسانی که آتش عشق به حضرت حق سبحانه و تعالی در وجودشان شعله ور شده، مَثَل کسی است که در چاه فراق معشوق و معبود حقیقی خویش غرق شده و هیچ آرزوئی جز نجات و رهائی از آن ندارد.
جملات و فرازهائی مثل:
«... وهَبنی صَبَرتُ عَلی حَرِّ نارِک، فَکَیفَ اَصبِرُعَنِ اَلنَظَرِاِلی کَرامَتِک...»
ترجمه: (... گیرم که بر حرارت آتشت شکیبا باشم، چگونه می توانم چشم از لطف و کرمت بپوشم...).
مذکور در دعای کمیل.
و یا«...اِلهی هَب لی کَمالَ اَلاِنقِطاعَ اِلَیکَ...»
ترجمه: (... خداوندا: به من انقطاع کامل بسوی خودت را عطا فرما...).
مذکور در مناجات شعبانیه.
حاکی از این عشق و شوق وافر حضرات معصومین (ع) به خداوند سبحان بوده است.