العالم - زلال قرآن
در آیات زیادی در قرآن کریم، از جمله آیات زیر:
1 – آِیه 120 سوره مبارکه مائده:
« لِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»
ترجمه: (فرمانروایی آسمانها و زمین و هر چه در آنهاست خدای راست، و او بر هر چیز تواناست).
2 – آیه 85 سوره مبارکه زخرف:
« وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»
ترجمه: (و بزرگوار خدایی که آسمانها و زمین و هر چه بین آنهاست همه ملک اوست و علم ساعت قیامت نزد اوست و شما همه به سوی او بازگردانیده می شوید).
3 – آیه 16 سوره مبارکه غافر:
« يَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّـهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّـهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ»
ترجمه: (آن روزی که همه خلق پدیدار شوند (و نیک و بدشان آشکار گردد) که هیچ کرده آنها بر خدا پنهان نباشد. در آن روز سلطنت عالم با کیست؟ با خدای یکتای بس قاهر منتقم است).
بر مالکیت مطلق و دائمی (از ازل تا ابد) حضرت حق سبحانه و تعالی بر کل مخلوقات عالم هستی تصریح گردیده است، که مالکیتی است حقیقی که بصورت احاطه قیومی برآنها اِعمال می گردد، ولی از آنجا که انسان در دنیا بدلیل محجوب بودن در حُجُب ظلمانیه و نورانیه و ضعف شدید قوای مُدرکه از فهم و درک درست این حقیقت عاجز است بدان توجه نمی کند، امّا پس از مرگ و بخصوص در یوم الدین که روز رجوع کلّ کائنات به پیشگاه با عظمت الهی است، با کنار رفتن همه حجاب ها که حقیقت مالکیت مطلق حضرت حق سبحانه و تعالی به قاهریت ظهور می نماید و تمامی مخلوقات (از جمله انسانها) را مقهور خود می کند، این حقیقت بر انسان کاملاً مکشوف شده و او عظمت آن را به عینه می بیند.