العالم - سوریه
جنگنده‌های رژیم صهیونیستی از دریا به فرودگاه حلب موشک پرتاب کردند که خسارت های زیادی در پی داشت و فعالیت آن را متوقف کرد که این نیز راه دریافت کمک‌های انسانی را برای این منطقه زلزله زده مسدود کرد.
این مسئله نشان دهنده استراتژی قطع رابطه دمشق با دنیای بیرون حتی با فشار بر آن با ابزار زلزله است.
تجاوز رژیم صهیونیستی به فرودگاه های غیرنظامی توافق نامه ۱۹۴۴ شیکاگو را نقض می کند که حمله به فرودگاه های غیرنظامی را جرم شناخته است.
لذا رژیم صهیونیستی مسئول این جنایت است و باید بابت تمام تجاوزهایی که به تاسیسات حیاتی سوریه شده پاسخگو باشد.
گفتنی است که فرودگاه های عربی دیگر نیز از تجاوز این رژیم در امان نبودند.
در جولای سال ۱۹۴۸ صهیونیست ها به دو شهر اللد و الرمله در فلسطین اشغالی حمله کرده و فرودگاه بین المللی اللد را تصرف کردند.
جنگنده های رژیم صهیونیستی بارها فرودگاه بیروت را بمباران کردند که یکی از آنها در سال ۱۹۶۸ بود و به نابودی ۱۳ هواپیمای غیر نظامی منجر شد. همچنین رژیم صهیونیستی سال ۱۹۷۰ طی "جنگ فرسایش زا" محوطه فرودگاه قاهره را مورد حمله قرار داد.
رژیم صهیونیستی اکنون از فاجعه زلزله سوریه سوء استفاده کرده تا ویرانی دیگری به ویرانی ها اضافه کند و برای این کار فرودگاه حلب را برگزید تا همراهی و کمک های بین اللملی را نیز از سوریه دریغ کرده و رنج مردم زلزله زده را دوچندان گرداند.
همه می دانند بیشترین مسئله ای که این رژیم را آزار می دهد، دیدن کاروان های امدادرسانی از سوی دیگران بخصوص حشد الشعبی عراق و جمهوری اسلامی ایران است که اکثر آنها نیز به صورت زمینی به سوریه می رسند.
هدف رژیم صهیونیستی از این حملات بر کسی پوشیده نیست و این هدف، قطع هرگونه ارتباط زمینی، هوایی و دریایی با سوریه است و البته تلاشی مذبوحانه برای سلب هرگونه فرصتی برای محور مقاومت آن هم در سایه وضعیت نابسامان و متزلزل این رژیم در داخل است.
علاوه بر آن، رژیم صهیونیستی به خوبی می داند که منطقه از پروژه بزرگ هرج و مرج آن علیه محور مقاومت نجات یافته و امروز در زمینه های سیاسی و دیپلماتیک درحال عبور از بحران های مختلف به سوی نقطه ثبات است.
این مسئله خود به منزله شکست نقشه آمریکا و اسرائیل برای تحمیل سلطه خود بر منطقه است. لذا این رژیم تلاش می کند تا با این تجاوزها، تنش را به منطقه بازگرداند تا منافع خود را تحقق بخشد. اما تمام تلاش های رژیم صهیونیستی و متحدانش بی نتیجه بوده و استقبال از بشار اسد در مسکو و ابوظبی خود گواه روشنی بر جهش سیاسی بزرگی در منطقه خاورمیانه است.