العالم – فلسطین اشغالی
در جنگ شش روزه یا آنچه به عنوان شکست ژوئن 1967 شناخته می شود، کرانه باختری، نوار غزه، بلندی های جولان و شبه جزیره سینا اشغال شد و هم چنان آثار این شکست با غصب کرانه باختری، گسترش شهرک سازی و تجاوز مستمر به نوار غزه و محاصره آن همچنان در مقابل فلسطینیان است .
"ایمن الرفاتی" ، کارشناس مسائل نظامی به شبکه العالم گفت: فلسطینی ها دریافته اند که توافقات عادی سازی با رژیم اشغالگر و توافقنامه های صلح، به هر گزینه‌ای برای اتکای آنها به دیگران پایان داده، بنابراین امروز آنها به قدرت و توانمندی‌های خود و برخی متحدان به‌ویژه محور مقاومت وابسته هستند؛ از این رو با اشغالگران رویارو می‌شوند و برای نبردی احتمالا در چند جبهه آماده می‌شوند.
یک فلسطینی در گفتگو با العالم اظهار داشت: در زمان شکست فلسطین جوان بود و ان زمان تصور می کردم فلسطین از دست رفته و تنها نسل مقاومت توانست امید را به آنها بازگرداند، ابزار مقاومت نخست سنگ و تیرکمان بود که کم کم به عملیات کماندویی و انفجار در مناطق رژیم اشغالگر و سپس ایجاد یک سیستم نظامی در غزه محاصره شده ، با کمترین امکانات شامل موشک‌های دقیق، پهپادها وموشک های ضدهوایی تکامل یافته تبدیل شد.
این مرد فلسطینی به شبکه العالم گفت: ما در طول تاریخ به هیچ اشغالی تن نداده ایم، بعد از شکست همه دست به مقاومت زدند، ما باید یک چیز بسیار مهم را درک کنیم و آن این است که هیچ حقی ضایع نمی شود .
خالد صافی، محقق و استاد تاریخ معاصر در دانشگاه الاقصی، گفت : «غزه در خط مقدم عملیات نظامی، شاید به طور مستقیم، قرار دارد. کرانه باختری در نابلس و جنین با اشغالگران درگیر هستند و بنابراین درگیری اسرائیل با سرزمین فلسطین درباره شهرک سازی و یهودی سازی ادامه دارد و طرف فلسطینی همچنان به هر وسیله ای چه از راه مسالمت آمیز یا از طریق مبارزه مسلحانه مقاومت می کند.
وقتی می‌بینیم نسلی در محاصره موشکی می‌سازد که به تل‌آویو می‌رسد، همانطور که موشک‌های عربی در سال شکست به آن نمی‌رسید و جوانانی مثل رعد خازم و ضیا حمارشه را مشاهده می کنیم که توانستند با یک تکه سلاح، از منع آمد و شد در تل‌آویو جلوگیری کنند. متوجه می‌شویم این صحنه هایی امید را به نسل شکست ژوئن بازگردانده است.
رژیم اشغالگر اسراییل با نسل مقاوم معاصر، با بیش از 6 حمله ویرانگر نتوانست مانند سال شکست، نوار غزه را اشغال کند، زیرا درگیری فلسطین و اسرائیل به مرور زمان ثابت کرد که پیروزی نه با تجهیزات ارتش بلکه با اراده کسانی که حق با آنهاست ، حاصل می شود.