العالم - یمن
نشریه الکترونیکی رای الیوم که در لندن به روز رسانی می شود، با انتشار سرمقاله ای به قلم عبدالباری عطوان تحلیلگر سیاسی فلسطینی خاطرنشان کرد: بزرگترین اشتباه حکومت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، انجام سلسله حملات هوایی به اهدافی در صنعاء و دیگر شهرهای یمن بود؛ حملاتی که اعترافی ضمنی به شدت آسیبپذیری رژیم صهیونیستی در برابر حملات موشکی بالستیک و پهپادی یمنیها طی ۲۲ ماه گذشته از جنگ علیه غزه است؛ جنگی که عمق "اسرائیل" را هدف قرار داد و خساراتی عظیم در سطوح مادی، انسانی و روانی به آن وارد کرد؛ تا حدی که دشمن کنترل اعصاب خود را از دست داده است.
یمن به یک دولت "درگیر جنگ" تبدیل شده و مردم یمن در انتقامگیری از خون شهدای خود هرگز تردید نمیکنند؛ این خصیصهای ریشهدار در فرهنگ و تاریخ آنهاست، و زمانی که دشمن "اسرائیل" باشد، این انتقام چند برابر خواهد شد.
به همین دلیل، حتی اگر جنایات "اسرائیل" در غزه متوقف شوند،شلیک این موشکها از سوی نیروهای مسلح صنعاء متوقف نخواهند شد؛ چرا که انتقام از خون شهیدان، امری "مقدس" است و تا تحقق کامل آن ادامه خواهد یافت.
آنچه رهبران و شهرک نشینان "اسرائیل" نمیدانند این است که مبارز یمنی، شجاعترین رزمنده در میان همه مبارزان عرب و مسلمان است... او تحقیر و ظلم را نمیپذیرد و تا انتقام خون شهدایش را نگیرد، آرام نمیگیرد... از همین رو، یمن در طول تاریخ به "گورستان امپراتوریها" تبدیل شده است، و رژیم صهیونیستی نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود.
وقتی "مهدی المشاط"، رئیس شورای سیاسی عالی جنبش "انصارالله"، در سخنرانیاش پس از جنایت اخیر، وعده میدهد که "با خداوند، خانواده شهدا و مجروحان پیمان میبندیم که انتقام خونشان را از دشمن صهیونیستی خواهیم گرفت و از دل زخمها، پیروزی خواهیم ساخت، و آنچه دشمن بهدست آورد، تنها یک ضربه شانس بود"، در واقع رژیم اشغالگر "اسرائیل" را تهدید میکند که باید پناهگاههای بیشتری برای فرار از موشکهای یمنی بسازد و قبور بیشتری برای کشتههای آتی خود آماده کند.
رویآوردن نتانیاهو و کابینه اش به ترورهای نمایشی که غیرنظامیان را هدف میگیرد، در تلاش برای کسب پیروزیهای "توهمی"، نه تنها آنها را به اهدافشان نخواهد رساند، بلکه نتیجهای معکوس خواهد داشت؛ بهویژه زمانی که هدف، ملت یمن باشد.
گواه این موضوع آن است که همه حملات "اسرائیل" به صنعاء، الحدیده و دیگر شهرهای یمنی، کوچکترین تأثیری بر اراده مردم یمن نداشته و برعکس، آنها را در ادامه جنگ، بستن مسیر دریایی برای کشتیهای اسرائیلی در دریای سرخ و هدفگیری عمق سرزمینهای اشغالی با موشکهای فراصوت و کلاهکهای انفجاری، مصممتر کرده است.
اگر ایالات متحده آمریکا، بزرگترین قدرت نظامی جهان، پس از آنکه موشکهای یمنی ناوهای هواپیمابر و کشتیهای جنگیاش را هدف قرار دادند، ناچار به عقبنشینی در دریای سرخ شد و برای توقف حملات یمنیها دست به دامن میانجیگری شد، چگونه میتوان انتظار داشت که "اسرائیل" – که قدرتی بهمراتب ضعیفتر دارد – بتواند با چند حمله نمایشی جلوی موشکهای یمن را بگیرد؟
همانگونه که ترور فرماندهان مقاومت در غزه نهتنها آن را تضعیف نکرد، بلکه بر قدرت، صلابت و استقامت آن افزود و خسارات دشمن را دوچندان کرد ؛ در یمن هم ، قطعا چنین خواهد بود.
از یک سو؛ موشک فراصوت یمنی"فلسطین ۲" با کلاهک شکافپذیر(خوشه ای)، خواب را از چشم اسرائیلیها ربوده است.
این موشک توانست از تمام سامانههای دفاع هوایی "اسرائیل" عبور کرده، به هدف اصابت کند و دامنه نبرد را گسترش دهد.
همین مسأله علت برگزاری جلسات کابینه و شورای جنگ رژیم صهیونیستی در مکانهای زیرزمینی و در عمق بیش از ۱۰۰ متر زمین است و البته باید به خاطر داشت که "اسرائیل" هیچگاه آمار دقیق تلفات انسانی و خسارات خود را اعلام نمیکند.
از سوی دیگر؛ وقتی میلیونها یمنی، هر جمعه، در پایتخت و دیگر شهرها برای حمایت از مردم مظلوم غزه راهپیمایی میکنند، امروز این تظاهرات معنایی مضاعف پیدا کرده است و آن ؛ انتقام خون شهید "احمد غالب الرهوی" و تمام یمنیهایی که در حملات اخیر "اسرائیل" به شهادت رسیدند؛ می باشد.
نتانیاهو و ژنرالهایش باید به خاطرات ژنرال انگلیسی مسلمانشده "عبدالله فلیبی" که مشاور ملک عبدالعزیز آلسعود – بنیانگذار پادشاهی سعودی – بود، رجوع میکردند؛ بهویژه آن بخش که درباره دستور پادشاه به دو پسرش، شاهزادگان سعود و فیصل، برای توقف فوری عملیات نظامی در خاک یمن و بازگشت نیروها جهت جلوگیری از شکست مینویسد. در آنجا، عبدالعزیز جملهای تاریخی را بیان میکند: "یمن، گورستان امپراتوریهاست".
همچنان که مهدی المشاط، با صداقت و جدیت، خطاب به رهبران رژیم صهیونیستی گفت: "روزهای سیاه در انتظارتان است، آنچه دستان حکومت پست و خائنتان کاشته را درو خواهید کرد".
و ترجمه عملی این سخن، یعنی ادامه و تشدید حملات موشکی، پهپادی و عملیات نظامی، چه در دریای سرخ، چه در مدیترانه و چه در عمق سرزمینهای اشغالی – و شاید فراتر از آن در منطقه و حتی جهان.
همانگونه که اسرائیل از موشک "فلسطین ۲" که تنها قدرتهای بزرگ جهان از آن برخوردارند، غافلگیر شد، باید در انتظار موشکهایی دردناکتر در آیندهای بسیار نزدیک باشد.