العالم - فلسطین اشغالی
روزنامه رای الیوم در یادداشتی به قلم زهیر اندراوس به زیاده خواهی های رژیم اشغالگر قدس پرداخت و نوشت: جنبش صهیونیسم و محصول آن، اسرائیل، هیچ گاه زیاده خواهی خود را درباره تقسیم و تجزیه کشورهای عربی با هدف تکمیل تسلط و سیطره بر آن پنهان نکرده است. صهیونیست ها تنها به مطرح کردن ایده های خود درباره اجرایی کردن این طرح خود بسنده نکرده اند بلکه گام هایی عملی را برای تحقق بخشیدن به رویای خود در جهت سیطره و تسلط بر کشورهای برداشته اند تا در سایه امنیت و امان در منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) ادامه حیات دهد.
عودید ینون تئوری پرداز این اندیشه و طرح است. او از تئوری پردازان حزب حاکم لیکود است، فردی که به طور کامل زندگی پنهانی دارد. او دوست صمیمی آریل شارون، نخست وزیر پیشین اسرائیل، بود و به مدت طولانی با سازمان اطلاعات و امنیت و به طور مشخص در بخش اطلاعات نظامی (أمان) و نیز وزارت امور خارجه مشغول به فعالیت بود. او به مدت سالهای طولانی، در وزارت امور خارجه، عضو هیئت دیپلمات اسرائیل در آمریکا بود. او طرح و نقشه خود را سال 1982 در نشریه کیفونیم منتشر کرد. این نشریه در واقع نشریه رسمی بخش اطلاعات سازمان جهانی صهیونیسم است و مطلب او به زبان عربی و با عنوان راهبرد اسرائیل در دهه هشتاد منتشر شد.
اوایل سال 1982 اتحاد شوروی همچنان پابرجا بود و افغانستان را در اشغال و بر شرق اروپا تسلط داشت و در جنگ سرد با آمریکا قرار داشت. آن زمان اسرائیل با مصر توافقنامه صلح امضا کرد و بیشتر بخش های سینا را به مصر واگذار کرد. جنگ ایران و عراق و جنگ داخلی لبنان در اوج بود.
آن زمان لبنان، عملا به پنج بخش تقسیم شده بود. شمال این کشور در دست مسیحی های وابسته به سلیمان فرنجیه و مورد حمایت سوریه بود و شرق آن را نیز ارتش سوریه اشغال کرده بود. مرکز این کشور نیز در اختیار ارتش لبنان بود. سازمان آزادیبخش فلسطین نیز بر آن سوری مرزهای رود لیطانی تسلط داشت. جنوب لبنان نیز با وجود اینکه اکثریت آن شیعه بودند، به فرماندهی شبه نظامیان سعد حداد، مورد حمایت اسرائیل بود. آن زمان اسرائیل بسیار علاقه منده طرح تجزیه لبنان بود. از همینجا بود که ایده تعمیم و اجرای الگوی لبنان (تقسیم و تجزیه این کشور) بر سراسر جهان اسلامی مطرح شد، زیرا بر اساس این ایده و طرح بود که شمار اندک یهودیان می توانستند مساحت حکومت خود را از نیل تا فرات بگسترانند و افزون بر این هر طایفه و قومی در چنین طرحی برای خود دارای دولت خواهند بود و این توجیه خوبی خواهد بود که یهودیان نیز برای خود دارای دولت باشند.