العالم - ایران / فرهنگی
به گزارش ایرنا، کنگ جوشی نزد مردم میناب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چرا که در زمانی نه چندان دور بخش اعظمی از اقتصاد مردم میناب در همین آیین نهفته است، این سنت ارزشمند از اواخر مرداد ماه آغاز می شود و تا اوایل شهریور ماه ادامه دارد.
برای کنگ جوشی محصول اولیه نخل را که هنوز نارس است تا زمان رسیده شدن نگه می دارند و پس از تبدیل محصول نارس به کنگ (وضعیتی که دانه خرما از کال و نارس عبور کرده و فاصله ای تا رطب شدن ندارد) در یک الی دو روز همه محصول (همراه با خوشه) که حدود هشتاد کیلوگرم محصول دارد را در آب می جوشانند. پس از برداشت که در گویش محلی به آن "بریده شدن" گفته می شود، کارگرها خوشه ها را به مکانی که از قبل مشخص شده و اتاقکی از سوند (سبدی مخصوص که با برگ درخت نخل جهت نگهداری از خرما استفاده می شود) انتقال می دهند و دانه ها را به وسیله دو چوب نخل حدود ۲۰ سانتی متری که انتهای آنها به وسیله بندی از جنس برگ نخل بهم بسته شده (تراکو terakoo) و شبیه عدد ۷ است، از خوشه ها جدا می کنند.
پس از جدا کردن، همه دانه ها را به وسیله نوعی سبد بافته شده از برگ نخل، به درون دیگ های بزرگ مسی آب جوش می ریزند و به مدت دو ساعت درون دیگ جوشانده می شوند و پس از جوش خوردن کامل، دانه را به وسیله شیئ که مچک یا مچکی نام دارد(شبیه قاشق متشکل از یک چوب یک متر و نیمی و سبدی بافته شده از تکه های خوشه خرما ) از دیگ بیرون آورده و پس از حمل به نقطه ای از زمین مسطح و صاف روی زمین پهن می کنند و به مدت یک هفته مقابل آفتاب قرار می دهند.
این محصول که پس ازعمل آوری به خارک موسوم است پس از یک هفته آماده خوردن یا استفاده در کارخانجات است.
تابناک