العالم - كشكول
این در حالی است که تحریم های ظالمانه آمریکا و ممنوعیت واردات تجهیزات پزشکی و بهداشتی ادامه دارد اما آنان در واقع ابعاد انسانی و اخلاقی این ویروس را فراموش کرده یا خود را به فراموشی زدند درست زمانی که سازمان بهداشت جهانی نسبت به شیوع این بیماری جهانی هشدار داده بود.
به محض اعلام وزات بهداشت ایران از مبتلایان شهر قم، ماشین های رسانه ای و ارتش الکترونیکی دشمن، سم پاشی و شایعه افکنی خود را آغاز کرد و در تلاش بود تا اسم قم را به ویروس کرونا پیوند بزند و این شهر مقدس را به عنوان مرکز شیوع ویروس در منطقه معرفی کند گویی شیوع این ویروس در جهان نه از شهر ووهان بلکه از اینجا آغاز شده است .
بدون شک این موضوع برای شهر قم که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی از 4 دهه پیش تا کنون در معرض انواع حملات گمراه کننده و خراب کارانه بوده؛ عجیب و جدید نیست.
آنها به خوبی ازجایگاه این شهر و ویژگی های روحی و معنوی و مذهبی و میزان ولایت مداری مردم این شهر به جمهوری اسلامی ایران و ارزش ها و اصولش آگاه هستند و اینکه نقطه آغاز انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) و مرکز حوزه های علمی بوده و طلاب بیش از صد کشور و سراسر دنیا را در دل خود جای داده است.
از این رو می توان اهداف حملات خرابکارانه به شهر قم را به دو بخش تقسیم کرد اول جریان های تکفیری و افراطی و در راس ان وهابیت است که در تلاش بود تا از این بحران سود استفاده کند تا کینه های طائفی خود را با هدف قرار دادن ابعاد دینی و مذهبی قم خالی کند که مهم ترین اماکن مبارک و مدارس علمی کشور را در آغوش خود گرفته و نماد ویژه جهان اسلام است، اما بخش دوم حرکت ها و گروههای تابع محور صهیونیستی امریکایی جهان و در راس ان گروهک تروریستی مجاهدین خلق است که از مقر خود در آلمان در صدد انتقام گیری از شهر قم هستند که همواره در ناکام گذاردن طرح های انان برای اسیب زدن به انقلاب اسلامی ایران پیشرو بوده است .
حملات رسانه ای این دو محور مخالف ایران متمرکز بر شکاف افکنی و ایجاد تقابل وهمی میان مردم و دولت و این مراکز مذهبی از سوی دیگر بود و دائما تکرار می کردند حوزه های علمیه سد راه دولت ایران در قرنطینه کامل شهر قم بودند در حالی که دولت به نقل از چندین مسئول گفته بود قرنطینه شهرها فایده ای ندارد و روشی قدیمی است.
همکاری و همیاری کامل میان دولت و مراکز مذهبی ایران به سرعت دروغ ادعاهای انان را فاش کرد زیرا طلاب حوزه های علمیه اولین کسانی بودند که گروههای داوطلبانه راه انداخته و به خطوط مقدم مبارزه با ویروس رفتند و امروز نیز کادر پزشکی را در بیمارستانها و در سخت ترین شرایط کمک می کنند و دفتر استانه مقدس حضرت معصومه نیز برای حفظ سلامتی مردم و در پاسخ به تصمیمات کمیته ملی مبارزه با ویروس کرونا که از سوی دولت ایران انتخاب شده دربهای خود را به روی زائران بست.
با همه این جزئیات شاید این سوال در ذهن افراد زیادی باشد چه اتفاقی در قم افتاد و چرا اولین مورد ابتلا به ویروس کرونا در این شهر اعلام شد ؟
کسانی که در گذشته به شهر مقدس قم رفته باشند و یا کمی در اینترنت جستجو کنند به خوبی متوجه می شوند که این شهر نه فرودگاه بین المللی و نه حتی فرودگاه داخلی دارد و زائران و مسافران خارجی یا از فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) در تهران یا فرودگاههای بین المللی استان های دیگری مانند فرودگاه اصفهان یا شیراز می آیند.
این شهر مقدس در مرکز کشور که نه خط هوائی مستقیم با خارج دارد نمی تواند مرکز شیوع این ویروس حتی در داخل ایران باشد در اینجا به سخنان علی رضا رئیسی معاون وزیر بهداشت اشاره می کنیم که تاکید کرده بود اطلاعات اولیه حاکی است استان گیلان مرکز شیوع ویروس در کشور بوده زیرا شماری از شهروندان و دانشگاهیان پیش از قرنطینه شهر ووهان چین از آنجا آمده بودند.
مهم ترین مساله نیز اینکه شناسائی اولین مبتلا به ویروس کرونا ضرورتا بدین معنا نیست که همان نقطه مرکز شیوع ویروس بوده زیرا شهر مقدس قم دارای تیم پزشکی ماهری است و صلاحیت پزشکی آنان بر کسی پوشیده نیست و این شهر از سالها پیش مرکز گردشگری پزشکی از کشورهای همسایه بوده و این پزشکان نیز اولین کسانی بودند که اولین حالت های ابتلا به ویروس را کشف کرده و برای عدم شیوع ویروس با شجاعت و شفافیت بالایی اعلام کردند به ویژه که اطلاعات حاکی است اولین فوت با این ویروس نیز مردی بود که به تازگی از چین بازگشته بود.
طبیعتا دنیا هم اکنون در درگیری مرگ و زندگی با این ویروس شوم است و ایران نیز از این بحران جهانی دور نیست بلکه به دلیل تحریم ظالمانه امریکا شرایط سخت تری دارد.
به یاری و لطف خداوند متعال دوره این ویروس نیز در آینده ای نزدیک در سراسر دنیا پایان خواهد یافت اما باید در اعتقادات خود بازنگری کنیم زیرا شاد شدن از شیوع یک ویروس غیر اخلاقی و انسانی و محکوم است و در هیچ عرف و قانونی پذیرفته نیست و دور از جوانمردی است .
بقلم: محمد جواد أرويلي