به نوشته يک روزنامه لبناني ترکيه با پشت کردن به رژيم اسرائيل نقش خود را به عنوان ميانجي بين صهيونيست ها و سوري ها به فرانسوي ها واگذار کرد. پايگاه اينترنتي روزنامه فرانسوي زبان " لوريان لوژور " چاپ بيروت در مقاله اي به قلم " اميل خوري " درباره تقويت نقش فرانسه در مناقشه اعراب و رژيم اسرائيل افزود : در واقع نيکولا سارکوزي رئيس جمهوري فرانسه که نمي خواست فرصت کنار کشيدن ترک ها را از دست بدهد براي تعيين ژان کلود کوسران به منظور ازسرگيري گفتگوها درباره جولان شتاب کرد. به اين ترتيب هنگامي که آنکارا که در برنامه خود براي ورود به اروپا متوقف مانده است به سوي شرق متمايل شد، فرانسه جاي پاي ترکيه مي گذارد و حتي از ترکيه نيز پيشي خواهد گرفت زيرا اين کشور امتياز گفتگو کردن با همه طرف ها و پذيرفته شدن به عنوان ميانجي را در اختيار دارد. نويسنده تاکيد کرد : علاوه بر اين، پاريس قدرتمند به خاطر در اختيار داشتن جايگاه نمايندگي اروپا که هيچ کس نمي تواند به آن اعتراص کند به خاورميانه باز مي گردد . آمريکايي ها که توجه خود را به هسته اصلي مشکل منطقه اي يعني مناقشه اسرائيل و فلسطينيان متمرکز کرده اند ، با کمال ميل پرونده سوريه و اسرائيل را به فرانسوي ها سپرده اند. به عقيده نويسنده ، واشنگتن اين کار را به سه دليل جداگانه اما مکمل انجام داده است ، اول آنکه آمريکا اکنون نه روابط خيلي خوبي با سوري ها و نه اسرائيلي ها دارد ، دوم اينکه آمريکا به عنوان ابر قدرت نمي تواند به نقش ميانجي و صندوق نامه اکتفا کند و در اخر و خصوصا آمريکا بايد به صورت قطعي بر گفتگوها داوري کند و نمي تواند ميانجي باشد. نويسنده روزنامه فرانسوي زبان چاپ بيروت افزود: به نظر مي رسد روند صلح بايد در وهله نخست از پرونده سوريه و رژيم اسرائيل از سرگرفته شود. بخش سوري اسرائيلي روند صلح اعراب و اسرائيل قطعا آسان تر از پرونده پيچيده مناقشه درباره تاسيس کشور بالقوه فلسطيني ، شهرک هاي يهودي نشين غزه و سرزمين هاي تحت کنترل اسرائيل در کرانه باختري رود اردن وضع بيت المقدس و يهودي سازي اين شهر است. اين درحالي است که درخصوص آنچه به جولان مربوط مي شود در زمان حافظ اسد رئيس جمهوري فقيد سوريه فقط چند گام به دستيابي به راه حل نمانده بود که اسحاق رابين نخست وزير وقت اسرائيل به قتل رسيد. در ادامه مقاله آمده است : در آن زمان فقط حل و فصل مسئله حاکميت بر بخش شرقي درياچه طبريه باقي مانده بود اما يک سوال اساسي درباره جدول زماني باقي مي ماند ، آيا قرار است براي رعايت کليت صلح منطقه اي در آينده به طور همزمان در سه بخش روند صلح به پيش رفت اين هدف ظاهرا از نظر تئوري مطلوب است اما از نظر عملي اين مسئله خطرهايي بديهي به دنبال دارد و اوضاع را پيچيده مي کند که مي تواند به بن بست و يا حتي انفجار منجر شود زيرا شرايط ضد و نقيضي وجود دارد. نويسنده تاکيد کرد : با اين وجود سوريه تا زماني که فلسطينيان به حق خود دست نيابند و لبنان مزارع شبعا را به دست نياورد نخواهد پذيرفت که توافقنامه اي با سرائيل امضا کند. اما مسئله اي که مطرح مي شود اين است که آيا سوريه صلح را با اسرائيل بدون موافقت ايران متحد سازماني خود امضا خواهد کرد ، آيا اين کشور اين شرط اسرائيل و همچنين آمريکا را مبني بر قطع رابط با حماس و حزب الله خواهد پذيرفت؟. آيا اين کشور از خط مشي اعتراضي خود که پس از پيمان کمپ ديويد اسرائيل و مصر در کمپ ديويد يا پيمان اسرائيل و فلسطيني سلو ، نپذيرفتن توافقنامه هاي جداگانه و راضي نشدن به چيزي به جز صلحي همه جانبه چشم پوشي خواهد کرد. به نوشته اين روزنامه ، افظ اسد روابط خود را با قاهره پس از کمپ ديويد قطع و توافقنامه هفده مه بين بيروت و تل اويو را رد کرده بود زيرا، اين توافقنامه به صورت جداگانه با اسرائيل امضا شده بود و علاوه برآن اسرائيل در اين توافقنامه خروج خود را از لبنان به خروج سوري ها از لبنان منوط کرده بود. درعين حال سوريه همواره برخواست خود براي صلح تاکيد کرده است .نتانياهو مخالف آن است که گفتگوها با سوريه از نقطه اي که تل اويو و دمشق در زمان " رابين " و"اولمرت " به آن رسيدند آغاز شود ؛ در واقع او مخالف خروج اسرائيل به پشت مرزهاي چهارم ژوئن هزار ونهصد وشصت وهفت در جولان است.