العالم- کشکول
حالت سکوتی، که غرب و صهیونیسم و اذناب و مزدوران آنها در سطح جهان را فرا گرفته است، مرضی طبیعی و ناشی از شدت ضربهای است که بر آنها وارد شده و آنها به وضوح ناتوانی ساحر ارشدشان برای عملی کردن تهدیدهایش علیه ایران را میبینند؛ آمریکا تهدید کرده بود که برای متوقف کردن حرکت نفتکشهای ایرانیِ حامل بنزین و سوخت به ونزوئلا به زور متوسل میشود در حالیکه نفتکشهای ایرانی از مقابل کشتیهای جنگی و هواپیماهای جنگی آمریکا در دریای کارائیب به سلامتی عبور کرد.
آمریکا از تمامی تهدیدهایش عقبنشینی کرده و برخی مسئولان آن میگویند که هیچ اطلاعی از انتقال سوخت ایران به ونزوئلا ندارند البته در واشنگتن هنوز کسانی هستند که برای پاسخ به ایران فکر میکنند. ولی رسانههای آمریکایی، غربی، اسرائیلی، سعودی و اماراتی طوری از ورود نفتکشهای ایرانی به ونزوئلا سخن میگویند که گویا از ورود نفتکشهای سعودی به فرانسه و ژاپن گزارش میدهند. در حالیکه همین رسانهها دو روز پیش اخبار مربوط به حرکت نفتکشهای ایرانی به مقصد ونزوئلا را همراه با تهدیدهای آمریکا برای مصادره کشتیها و جلوگیری از ورود آنها به ونزوئلا را پوشش میدادند.
تمامی این چرخش تند این نوچههای شکستخورده آمریکا با هدف سرپوش گذاشتن به بزرگترین رویدادی اتفاق افتاده که جهان شاهد آن است و میتواند سیر تحولات و اتفاقات و حتی ماهیت روابط میان این کشور و بهویژه با آمریکا را که امروز با بزرگترین شکست خود از زمان جنگ جهانی دوم مواجه شده است، تغییر دهد.
رویداد اخیر جزو رویدادهای سطحی و گذرا میان ایران و آمریکا نیست بلکه میتواند نقطه عطفی در روابطی ایجاد کند که آمریکا میخواهد آن را از طریق ارعاب و فشارهای نظامی، اقتصادی و روحی و سیاستهای قلدرمآبانه بر کشورها تحمیل کند. آمریکایی که غرب و صهیونیستی برای بازاریابی برای آن در عرصه بینالمللی تلاش میکنند آن آمریکایی نیست که ایران در مقابل خود میبیند؛ آمریکای ضعیف، ناامید و شکستخورده است.
اقدام ایران، که از سوی آمریکا تحت محاصره است، به ارسال 5 نفتکش حامل بیش از یک و نیم میلیون بشکه بنزین و سوخت به ونزوئلایی، که تحت محاصره آمریکا است، پیامی به تمامی جهانیان است با این مضمون، که تاریخ هژمونی آمریکا بر ملتها پایان رسیده، و ایران به یاری از ملتهای مشتاق برای آزادی و رهیدن از سلطه آمریکایی- صهیونیستی مصمم است و بر خلاف ادعای عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی، طایفهگرایی هیچ جایگاهی در سیاستهای ایران ندارد. "رافضی" و "مجوسی" در ونزوئلا نیست بلکه ملتی هستند که افکار و ایدئولوژی انقلابی دارند که ظلم و ظالمان را برنمیتابند و از مظلوم و ضعیف حمایت میکنند و همین، رویکرد و باروهای جمهوری اسلامی ایران است.