دستگاه هاي اطلاع رساني مصر به طور بي سابقه از وليد بن طلال شاهزاده عربستاني به دليل ارتباطش با شبکه ماهواره اي لبناني "ال بي سي" که يک برنامه رسوايي جنسي پخش کرده بود و همچنين به دليل ارتباطش با پروژه منطقه "توشکي" در مصر، انتقاد کرد. دکتر محمد عماره در مقاله اي که روزنامه کثير الانتشار "المصري اليوم" آن را منتشر کرد، از شرکت "الراجحي" عربستان انتقاد کرد. وي در اين مقاله آورده است که ما براي محافظت از منابع آبي کشور، مردم مصر را از کشت و صادرات برنج منع مي کنيم و اين درحالي است که صدها هزار متر مربع از خاک مصر را به کشورهاي عربي حاشيه خليج فارس مي دهيم تا در آن يونجه بکارند سپس آن را خشک مي کنند و به عنوان علوفه ارزان قيمت براي دام هاي خود مي فرستند و گويي که ما آبهايمان را مجاني در اختيار اين کشورها قرار داديم. دکتر عماره افزود: شرکت الراجحي عربستان صدها هزار متر مربع از اراضي "توشکي" منطقه اي در مصر را به دست آورد و در آن يونجه حجازي به عنوان علوفه اي براي چارپايان کاشت. شرکت اماراتي "جنان" همچنين در منطقه العوينات در چند هزار متر مربع از خاک اين منطقه نيز يونجه کاشت . ديگر شرکتهاي خليجي نيز دست به چنين اقدامات مشابهي زدند. اين درحالي است که يک مصري در کشورهاي حاشيه خليج فارس حتي از حق داشتن يک کيوسک سيگار فروشي بدون ضامن محروم است وحتي در کشور خودش نيز شهروند درجه 2 به شمار مي آيد. از سوي ديگر وليد بن طلال شاهزاده عربستاني صدها هزار فدان با هزينه 50 ليره هر فدان ( هر فدان 4200 متر مربع) را به دست آورد و اگر هر فدان را با دهها هزار ليره بفروشد ، ملياردها ليره بدست خواهد آورد. بيا اکنون اين خليجي و مصري را مقايسه کنيم، به عنوان مثال اگر بخواهند 2 هزار فدان (هر فدان 4200 متر مربع است) به دست آورند، چه اتفاقي براي مصري در سرزمين خودش روي مي دهد. 1- فرد مصري بايد نخست از وزارت خانه هاي آب، آثار و معادن موافقتنامه کسب کند که اين امر 4 سال زمان خواهد برد، و ده ها هزار ليره مصر براي ماليات، پاداش و انعام و رشوه و غيره پرداخت کند. 2- فرد مصري بايد جديت خود را براي کشاورزي ثابت کند، و بعد قانون را نقض کند، زيرا بايد بدون اجازه براي آب چاه حفر کند، زيرا براي دريافت مجوز حفر چاه نياز به قرارداد مالکيت است، و اين قرارداد قبل از آغاز کشاورزي صادر نمي شود، قرارداد دوساله کشاورزي در 2 هزار فدان زمين. 3- فرد مصري بايد قيمت تعيين شده توسط کميته عالي قيمت گذاري زمين هاي دولتي را بدون اعتراض بپذيرد (قيمت هرچه که باشد، از 8 تا 50 هزار ليره براي هر فدان). 4- فرد مصري بايد موافقت مرکز ملي استفاده از زمين هاي دولتي را به دست آورد، البته قبل از آن بايد مجوزي از هيئت به دست آورد که اين طرح بيش از 6 ماه است. 5- فرد مصري بايد منتظر برگزاري جلسه شوراي اداري هيئت که از 9 وزير و 4 مسئول تشکيل شده است بماند، تا اين هيئت با قيمت تعيين شده کميته عالي براي اجازه بهره برداري موافقت کند، اين شورا برگزار نمي شود و اگر هم شد درخواستها را بررسي نمي کند، بلکه تنها چگونگي قانوني کردن تخلفاتي را بررسي مي کند که تفريح گاه و زمين هاي گلف ساخته اند. 6- فرد مصري بايد يک سال منتظر موافقت شوراي وزيران باشد، تا ببيند که آيا اين طرح براي اقتصاد ملي مفيد است يا خير! آيا همه اين طرفها در نهايت با اين طرح موافقت مي کنند يا يکي از آنان مخالفت خواهد کرد؟ و ورثه در نهايت بايد نتايج اقدامات فرد مرحوم را متحمل شوند، چنين جرياني براي دوست مصري من روي داد، او در سال 1999 کار خود را آغاز کرد و بعد از گذشت 10 سال او هنوز منتظر برگزاري جلسه اداره هيئت است. باز مي گرديم به مسئله يونجه و کشورهاي عربي حاشيه خليج فارس و نظر منتقدان فايده کاشت يونجه توسط عرب هاي حاشيه خليج فارس و صادر کردن آن به اين کشورها، براي اقتصاد مصر چيست؟ با توجه به اين که: 1- يونجه حجازي در هر فدان 5 هزار متر مکعب آب مصرف مي کند و اين درحالي است که گندم 1 و نيم هزار متر مکعب در هر فدان مصرف مي کند، و مصر بزرگترين وارد کننده گندم در جهان است. 2- براي کاشت يونجه با استفاده از فناوري هاي نوين کشاورزي در مساحت هاي وسيع مانند 50 فدان، تنها به يک کارگر نياز است، درحالي که کاشت لوبياي سبز صادراتي مي تواند 160 فرصت شغلي در زمينه کاشت، برداشت، انتقال، انجماد، ذخيره، بسته بندي و غيره ايجاد کند و علاوه بر اين لوبيا تنها 1200 متر مکعب آب در هر فدان مصرف مي کند. 3- قيمت زمين هاي کشاورزي مصر براي عربهاي حاشيه خليج فارس از چند ميليون فراتر نمي رود، که از نظر اقتصادي براي اين کشورها هزينه سنگيني به شمار نمي آيد. 4- همه نشانه ها امسال از پايين آمدن سطح رود نيل حکايت دارد، که اين امر در 20 سال آينده در نتيجه سد