العالم- کشکول
موضوع قابل تامل در تهدیدهای اخیر اسرائیل این است که این تهدیدها به مثابه دستوراتی به طرف‌های غربی مشارکت‌کننده در مذاکرات وین و همچنین مصادره اراده مذاکره‌کنندگان غربی مطرح شده که از سخنان آویو کوخاوی، رئیس ستاد ارتش اسرائیل نیز مشهود است. او، روز گذشته در کنفرانسی که توسط موسسه مطالعات امنیت داخلی در تل‌آویو برگزار شد، گفت: "توافق با ایران جایز نیست."
این مقام صهیونیست با چنین اظهاراتش نه تنها اراده مذاکره‌کنندگان غربی را مصادره کرد بلکه به صورت علنی توانایی‌های ذهنی آنها را زیرسوال برد و ضمن پیش‌بینی متهورانه نتایج مذاکرات، گفت: "توافق هسته‌ای با ایران بد خواهد بود."
قبل از کوخاوی نیز نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسرائیل به مذاکره‌کنندگان غربی "دستور داده" که "مذاکرات هسته‌ای با ایران متوقف شود"!، که اگر این توافق حاصل شود "برای اسرائیل الزام‌آور نخواهد بود".
آنچه از این مواضع اسرائیلی‌ها می‌توان نتیجه گرفت این است که رژیم اسرائیل چیزی به نام مذاکره را نمی‌شناسد و عادت دارد اراده خود را به زور بر دیگران تحمیل کند، و این واقعیت را می‌توان به وضوح در حیات 70 ساله این رژیم جعلی به وضوح دید که از حمایت نامحدو غربی‌ها برخوردار شده و لذا خود را فراتر از قانون می‌داند و به همین دلیل در تعامل با دیگران، از زبان متکبرانه استفاده می‌کند.
واضح است که زبان متکبرانه رژیم اسرائیل ممکن است علیه طرف یا طرف‌هایی غیر از ایران نتیجه مثبت بدهد. از سویی اظهارات صهیونیست‌ها درباره توافق هسته‌ای متناقض است یک بار دم از توافق خوب می‌زند و بار دیگر هرگونه توافق را بد توصیف می‌کند. آنها یک بار می‌گویند به هیج توافقی پایبند نمی‌مانند و بار دیگر می‌گویند در هر صورتی آماده حمله نظامی به ایران هستند. این زبان، زبان کودکی است که عادت دارد به خواسته‌های خود با دعوا و زور و نق زدن برسد. زبانی که از بدشانسی اسرائیل، ایران آن را نمی‌فهمد. ایران، در واقع اسرائیل را در حجم و اندازه طبیعی خود قرار داده نه حجم و اندازه‌ای که آن را با جنایت‌ها و تجاوزهایش و همچنین با حمایت نامحدود غرب، برای خود درست کرده است.