العالم - زلال قرآن
شرّ= بمعنی بد، بدی، مضر، ناقص، و حالتی که درآن یک شیء حاوی رذائل و خبائث باشد.
خیر= بمعنی خوب، خوبی، مفید، کامل و حالتی که درآن یک شیء حاوی محاسن باشد.
با توجه به این معانی جزء جزء عناصر موجودات و اشیاء در مراتب مختلف جهان هستی از پائین به بالا:
1– یا شرّ محض اند (در مرتبه رشد نایافته و استعداد محض اند که هنوز کمالی را احراز نکرده اند)، که خیری در آنها نیست.
2– یا میزان شرّشان از خیرشان بیشتر است که در آن شرّ بر خیر غلبه دارد.
3– یا میزان خیر و شر ّوجودشان مساوی است و هیچکدام بر دیگری غلبه ندارد.
4– یا میزان خیرشان بیشتر از شرّشان است و بر آن غلبه دارد.
5– یا خیر محض اند که شرّی در آنها راه ندارد(استعدادهای آنها تماماً به کمال منتهی شده است).
با این توضیح مختصر می توان گفت:
موجودات مراتب پائین مجموعه عالم وجود، ابتداً شرّ و در مرتبه رشد نایافتگی و استعداد محض اند که هنوز کمالی را احرازنکرده اند، ولی با شروع به رشد تدریجاً مراتب شرّیشان به خیر تبدیل شده و کمالات لایق خود را کسب کرده وبه کمال مطلق نزدیک تر می گردند.