العالم - زلال قرآن
با برداشت از آیات زیر:
1– آیات 105 و 106 سوره مبارکه یونس:
« وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»
ترجمه: (و (خدا مرا امر کرده به) این که روی به جانب دین حنیف (اسلام و آیین پاک توحید) آور و هرگز هم آیین مشرکان مباش).
2– آیه 164 سوره مبارکه انعام:
«قُلْ أَغَيْرَ اللَّـهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ»
ترجمه: (بگو: آیا غیر از خدا را به ربوبیّت گزینم در صورتی که خدا پرورنده همه موجودات است؟ و هیچ کس چیزی نیندوخت مگر بر خود، و هیچ نفسی بار (گناه) دیگری را بر دوش نگیرد. سپس بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است و او شما را به آنچه خلاف در آن می کردید آگاه خواهد ساخت).
می‌توان نتیجه گرفت که هر عبدی به هنگام عبادت و عبودیت باید فکر و ذهن خود را کاملاً از غیر خدا خالی کرده و سعی کند با تسلیم بودن در مقابل پروردگار خویش فقط خداوند را در ذهن و دل خود جای دهد و با دل بریدن از ما سوی الله و انقطاع الی الله زمینه های لازم برای حضور قلب کامل در عبادات را برای خویش فراهم سازد.
بدیهی است کسی که مؤدب به این آداب گردد در حقیقت خود را برای اُنس و اُلفت دائم با خداوند سبحان و آسودن در جوار قرب و رحمت الهی آماده می نماید.