العالم - تحلیل روز
بنا بر اظهارات دولت آلمان، پلیس این کشور با قدرت و اقتدار کامل در 11 ایالت، جنبش افراطیون را سرکوب کرد. در این عملیات بیش از 3 هزار نیروی مبارزه با تروریسم شرکت کردند و 25 نفر دستگیر شدند. آنها قصد داشتند به پارلمان حمله کرده و حکومت این کشور را سرنگون و به چند سازمان و نهاد قانونی نیز حمله مسلحانه کنند.
گفته شده است که سازمان "شهروندان رایش" 40 سال پیش تشکیل شده و حدود 21 هزار عضو دارد. آنها جمهوری نوین آلمان را که پس از جنگ جهانی دوم تأسیس شده است، قبول ندارند. این گروه ظرف 4 یا 5 سال گذشته دست به اقدامات خشونت باری زده اند؛ آنها فقط در سال گذشته مرتکب بیش از هزار جرم شده اند و ظاهرا چنین برمی آید که هدف اصلی آنها یهودیان کشورهای غربی بوده اند.
اینها مهمترین اطلاعاتی است که در باره این سازمان تا کنون فاش شده است اما چیزی که در این ماجرا برای ما اهمیت دارد از این قرار است:
- چگونه کشورهای اروپایی و غربی از جمله آلمان خطر گروه های راست افراطی را نادیده گرفتند تا کار به اینجا و تهدید نظام سیاسی آلمان بکشد آنهم در حالی که به هر بهانه ای پیوسته درباره خطر "افراط گرایی اسلامی" هشدار داده و عرصه را بر مسلمانان تنگ می کنند.
- چرا آلمان و رسانه های این کشور و دیگر کشورهای اروپایی تمام این سالها درباره حملات مکرر گروه های نازی و افراطی به یهودیان و دیگر اقلیت ها در اروپا سکوت کرده اند. در حالی که به خاطر یک اشتباه از طرف یک شهروند مسلمان هیاهو راه می اندازند و آن را به همه مسلمانان تعمیم می دهند. مخصوصا اگر هدف، یک یهودی باشد.
- در هرجامعه ای یک عده عناصر افراطی هستند که امنیت و ثبات جامعه را تهدید می کنند و جز با توسل به زور، مهار نمی شوند. مقامات آلمانی از پلیس این کشور به خاطر اعمال قدرت و اقتدار در برابر افراطیون قدردانی کرده اند. اکنون این سئوال پیش می آید که چرا همین حکومت و مقامات از افراطیون ایران حمایت می کنند و به هر وسیله ای به اغتشاشات در داخل ایران دامن می زنند و کار را به جایی می رسانند که حتی پلیس ایران را تحریم می کنند. آیا در این جا هم افراطی بد و افراطی خوب داریم؟
- بیش از 3 هزار نیروی پلیس آلمان به صدها مکان عمومی حمله کرده و هر کسی که قانون اساسی این کشور را قبول ندارد و خطری برای امنیت و ثبات جامعه بوده است، دستگیر کرده و مورد تعریف و تمجید دولتمردان آلمانی قرار می گیرند. در حالی که همین رفتار مشابه را پلیس ایران برای حفاظت از امنیت و ثبات جامعه، در دامنه ای کوچکتر و محدودتر انجام داد و حتی تعدادی از نیروهای آن شهید و یا شکنجه شدند... اما آلمان و دیگری کشورهای اروپایی و غربی از کسانی حمایت کردند که جامعه ایران را تهدید کرده بودند و کسانی را محکوم کردند که از جامعه دفاع کردند!.
این سئوال ها در ذهن دولتمردان غرب هیچ جوابی ندارد. زیرا غرب سیستم سیاسی خاص خود را دارد که بر مبنای نگرش استعماری "مرکزیت غربی" شکل گرفته است؛ غرب بر این اساس، تمدن، فرهنگ، اندیشه و کنش خود را مقدس و مطلق می داند و هر کسی را که با این تفکر مقابله کند، مخالف حقیقت می داند. دولت های غربی بر اساس همین تفکر، به حوادث داخلی ایران می نگرند، آنها ارزش های ملی و نظام و ارزش های اخلاقی ایران را مثل ارزش های اخلاقی خود مقدس نمی دانند؛ آنها حمله به ارزش هایی را که اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران به آن معتقد هستند، برای خود مباح می دانند.