بلکه باید تمام همّ وغمّ اوفقط انجام تکلیف الهی وجلب رضا و رضوان خدا باشد وبس، که مُسلماً وصول به چنین توفیقی درنهایت سختی ودشواری است، و با اعمال ساده ای همچون، دعا وعبادات واذکار معمولی میسّرنخواهد شد، بلکه نیازمند توجه مخصوص و حضور قلب کامل وهمراه با خضوع وخشوع دائم ومستمر است، تا انسان درپناه فضل و عنایت خاصه الهی و با ممارست تمام به دل بریدن کامل ازغیر خدا برسد وحقیقت توحید ذاتی وصفاتی وافعالی خداوند سبحان را درک کرده و به باورقطعی ویقینی نسبت به هرکدام ازآنها برسد و این امر را تا آنجا ادامه دهد که باذن الله تعالی مشمول حقیقت مستتردر آیه 112 سوره مبارکه بقره:
« بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»
ترجمه: (آری، هرکه تسلیم حکم خدا گردید و نیکوکارگشت مسلّم اجرش نزد خدا خواهد بود و آنان را هیچ خوف و اندیشه و هیچ اندوهی نخواهد بود).
شده وسلامت وطهارت همه جانبه روح وقلب حاصل از باوریقینی حقایق معارف الهی و وصول به مقام اعلی اخلاص کامل، زمینه های فانی شدن درنورعظمت وکبریائی خداوند تبارک وتعالی را برای خویش فراهم سازد وسبب گردد که، اوازهرچه دلبستگی و وابستگی و تعلق خاطر به غیرخدا و حتی تعلق خاطربه خود(حُب ذات) است جدا شده و با طهارت روح ازهرنوع آلودگی وتیرگی وظلمت، با تمام وجود مطیع وتسلیم ذات اقدس الهی گردد.