العالم ـ زلال قرآن
انسان عاقل سعادت طلب، کسی است که بکوشد چشم دل خویش را از آلودگی های دنیائی پاک کند و در حقایق عالم با چشم حقیقت بین بنگرد تا به عینه ببیند و به یقین باور کند که خداوند رحمان دنیا و تمام پدیده های مادی و غیرمادی آن را آفریده تا انسان در دامان آن خلقت یافته و با بهره مندی صحیح و مطابق اوامر و نواهی الهی و احکام شرع مقدس از مواهب مختلف آن، نشو و نما کرده و با شکوفائی و رشد متعادل و متوازن و کامل استعدادهای ذاتی، راه کمال خود را در مسیر قرب الی الله طی نماید و به کمالات لایق خود برسد.
پس او موظف است با اغتنام فرصت عمر، مراتب صعود و عروج کمالی خویش را به درستی و بدون انحراف و اعوجاج طی کرده و با عبور سالم از عالم دنیا، وجود خود را پاک و مطهر و مبرا از هر آلودگی به گناهان و معاصی و دلبستگی و وابستگی به مواهب مادی دنیائی به عالم ماوراء و جهان آخرت که به گواه بخش دوم آیه 39 سوره مبارکه غافر:
«... وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ»
ترجمه: (... ای قوم، این زندگانی (فانی) دنیا متاع ناچیزی بیش نیست و سرای آخرت منزلگاه ابدی (و حیات جاودانی) است).
جایگاه قرار و آرامش و آسایش است برساند و در جوار رحمت بیکران الهی آسوده خاطر بیاساید ان شاءَالله.