العالم _ زلال قرآن
براساس آیه 81 سوره مبارکه بقره:
« بَلَىٰ مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ ...»
ترجمه: (آری، هرکس اعمالی زشت اندوخت و کردار بدش به او احاطه نمود...).
آثار گناهان مانند هاله ای از ظلمت، قلب و روح آدمیان را محاصره می کنند و از رسیدن حقایق نورانی به آن جلوگیری می نمایند، و کثرت گناهان موجب می شود تا انسان گناهکار مشمول آیه 179 سوره مبارکه اعراف:
« وَلَقَدْ ذَرَأْنَالِجَهَنَّمَ كَثِيرًامِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَايَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَـٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ»
ترجمه: (و محققا بسیاری از جن و انس را برای جهنم آفریدیم، چه آنکه آنها را دلهایی است بی ادراک و معرفت، و دیده‌هایی بی نور و بصیرت، و گوشهایی ناشنوای حقیقت، آنها مانند چهارپایانند بلکه بسی گمراه ترند، آنها همان مردمی هستند که غافل‌اند)،
گردد و به قلب او مُهرزده شود و عقل و روح و فطرت خداجوی او در زندان ظلمات حاصل از گناهان محبوس گردد.
و علت آن این است که هاله حاصل از گناهان همانند حجابی ضخیم قلب و روح انسان را احاطه می کند و همه راه های سمع و بصر که راه های بیرونی فهم حقایق هستند را به روی قلب او مسدود می کند، بگونه ای که آدمی دیگر علاقه ای به فهم و درک حقایق ندارد و از آنها گریزان خواهد بود.
آیا فکر گناه، گناه است؟ :
فکرگناه، گناه نیست ولی از آنجا که زمینه انجام گناه را فراهم می کند مُضر است، چر که فکر گناه مثل دود است که اگر چه چیزی را نمی سوزاند، ولی همانطور که دود، در و دیوار را سیاه می کند، فکرگناه نیز زمینه های تیرگی قلب را فراهم می سازد، و مانع از درک حقایق بخصوص حقیقت الحقایق ( خداوند سبحان) می گردد.