العالم - زلال قرآن
صلوة (نماز) و عبادت خالصانه الهی، به منزله «صراط مستقیم» برای کمال انسان است. «عبادت» زمانی محقق می شود که عبد قولاً با کلماتی مثل «الله اکبر، سبحان الله، و الحمد لله، و ایّاک نعبد و ایّاک نستعین» خداوند سبحان را تکبیر، تسبیح و تحمید کرده و عبادت خود را فقط به ذات اقدس الهی تخصیص دهد، و عملاً نیز با رکوع و سجده (که اوج عبودیت، بندگی و تذلّل است)، علوّ مقام او را تعظیم می نماید.
هرکس به این توفیق بزرگ نائل شود، ان شاءَالله که به هدف خلقت خویش خواهد رسید، و شاید به همین دلیل باشد که خداوند سبحان درآیه 61 سوره مبارکه یس: « وَأَنِ اعْبُدُونِي هَـٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ» ترجمه: (و فقط مرا پرستش کنید، که این راه مستقیم (سعادت ابدی) است)، عبادت و عبودیت خویش را صراط مستقیم کمال برای وصول به هدف خلقت انسان معرفی کرده، و به همگان فرمان داده که فقط مرا بپرستید.