العالم - زلال قرآن
به هدایت آیه 30 سوره مبارکه روم:
خداوند مَنّان فطرت و ذات بشر را همسو و همجهت با حقیقت دین اسلام که هدایتگر انسان بسوی حضرت حق سبحانه و تعالی است آفریده است، (خداوند دین اسلام را موافق فطرت الهی انسان مقرر فرموده است)، و از آنجا که حسب بخش دوم آیه 156 سوره مبارکه بقره:
«...إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»
ترجمه: (... ما به فرمان خدا آمده ایم و به سوی او رجوع خواهد کرد).
مبداء و مقصد خلقت انسان خداوند تبارک و تعالی است.
لذا خداوند رحمان ازباب رحمت رحیمیه خود، گرایش و کشش شدید و قدرتمندی را بصورت نور ذاتی برای رجعت به سوی حق تعالی و وصول به مبداء پیدایش انسان در فطرت او قرار داده است، این نور فطری که طالب و جویای مقصد اعلای خویش و دائماً مترصد پیدا کردن راه وصول به آن است، وقتی به وسیله شعله های آتش عشق ذاتی به مبداء پیدایش خود فعال می گردد، شدیداً خود را نیازمند چراغ هدایت الهی می بیند تا در کوره راه های تنگ و تاریک و پرپیج و خم حیات مادی دنیا بتواند به درستی راه را ازچاه تشخیص دهد و در پرتو انوار الهی بسلامت از آن عبور نماید، لذاست که انسان به معارف حقه نازله از مبداء هستی و ذات اقدس الهی بشدت احساس نیازمی کند.
و از آنجا که احکام برگرفته از منابع اصیل اسلامی (قرآن کریم و قول و فعل رسول الله (ص) و ائمه اطهار(ع))، دقیقاً بر شرایط فطرت و ذات انسان منطبق هستند.
پس برهر فرد مسلمان مومن واجب است، به کسب معارف حقّه الهیه مبادرت کرده و بکوشد با عمل دقیق به احکام شرع مقدس، عِلماً و عَملاً خود را در مسیر هدایت های الهی قرارداده و با شکوفائی استعدادهای ذاتی و فطری، خویشتن را به اوج قلّه های کمالات لایق خود برساند ان شاءَالله.