العالم ـ زلال قرآن
به صراحت بخش اول آیه 112 سوره مبارکه انعام:
« وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ...»
ترجمه: (و همچنین ما هر پیغمبری را از شیطان های انس و جن دشمنی در مقابل برانگیختیم که آنها برخی با برخی دیگر برای اغفال مؤمنان سخنان آراسته ظاهر فریب اظهار کنن. ...).
خداوند علیم حکیم برای محک زدن طلای ایمان بندگان (حتی انبیاء الهی) و تعیین میزان صدق گفتار و کردار آنها علاوه بر شیاطین جنی، از جنس خود انسانها هم شیاطینی را برانگیخته تا با سخنان آراسته و ظاهر فریب به اغوا و افسونگری و اغفال آنان مبادرت کنند.
شیاطین اِنسی نیز یکی از وسائل و ابزار ابتلا و امتحان آدمیان است، چرا که به هدایت بخش دوم آیه 112 سوره مبارکه انعام:
«... وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ»
ترجمه: (...و اگر پروردگار تو میخواست چنین نمی کردند، پس اینها را با دروغ شان واگذار).
این از مشیت حکیمانه الهی است تا مومنین حقیقی با اعراض از آنها، ایمان واقعی خود به خداوند را عملاً به اثبات برسانند.