به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم، "عبدالباری عطوان" در یادداشتی پیرامون نتایج نشست ژنو 2 نوشت: اینکه پرچم رسمی سوریه در مقابل ولید معلم و هیات همراهش بر روی میز و در مذاکرات پشت درهای بسته، قرار گرفته باشد و اینکه شبکه های تلویزیونی برای مصاحبه کردن با او و هیات همراهش طی ده روز از نشست ازدحام کنند و جان کری وزیر خارجه امریکا درخواست دیدار مستقیم با او داشته باشد و معلم مخالفت کند و جان کری از اهانت های خود نسبت به بشار اسد در سخنان خود در مراسم افتتاحیه پوزش بطلبد، تمام این مسایل دستاوردهایی است که نمی توان آنها را نادیده گرفت و باید گفت که حتی شش ماه پیش نمی شد آنها را تصور کرد.
عطوان در این یادداشت که یکشنبه در روزنامه "رأی الیوم" منتشر شد، آورده است: نمی دانیم احساس نبیل عربی (دبیر کل اتحادیه عرب) و هیات همراهش چه بود، زمانی که دیدند پرچم سوریه با رنگهای قرمز و سیاه و سفید در نشست ژنو در میان چهل پرچم دیگر قد برافراشته است، در حالی که در مقر اتحادیه عرب دیگر این پرچم برافراشته نمی شود. نمی دانم او و دیگران چه حسی داشتند وقتی دیدند که ولید معلم در کنار او و جان کری وزیر خارجه امریکا نشسته است. آیا او و وزرای خارجه عرب دو یا سه سال پیش تصور می کردند چنین صحنه ای به وقوع بپیوندد؟
به نوشته عطوان، ویژگی کنفرانس ژنو2، بازتاب دادن شرایط جدی و متغیر جامعه بین الملل در قبال بحران سوریه بود که موجب بروز یافتن الفبای تثبیت مشروعیت دولت سوریه شد. شاید اینکه سعود الفیصل در جلسه افتتاحیه، احمد جربا (سرکرده اوتلاف مخالفان) را "رییس" خطاب کرد نیز مانند تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب، اقدامی بسیار ناپخته باشد، زیرا به نظر می رسد که جربا هم از سران سابق مخالفان مانند برهان غلیون، عبدالباسط سیدا، جرج صبرا و معاذ الخطیب - که رییس لقب گرفتند و سپس برکنار شدند - خوش اقبال تر نیست. گمان نمی کنیم که او خوش اقبال تر از دیگران باشد و در پست و مقام خود بماند تا بشار اسد کناره گیری کند و یا برکنار شود!