العالم - زلال قرآن
برای بهره مندی صحیح از مواهب دنیائی رعایت دو شرط کلی لازم است.
شرط اول: رعایت دقیق تقوای الهی و استفاده حلال و طیب و طاهر (مصرف مطابق دستورات الهی و احکام شرع مقدس) از آنها.
شرط دوم: پیروی نکردن از نفس امّاره و شیطان (عدم افراط و تفریط درمصرف آنها).
پس اگر کسی با سرکشی و طغیان گری و پیروی از هواهای نفسانی و وسواس شیطانی، حدود الهی را زیر پا بگذارد، به آتش غضب و سخت الهی و عذاب سخت و خوارکننده گرفتار خواهد شد.
از آنجا که لازمه بهره گیری ازمواهب عدیده دنیائی درجهت حفظ بقا و استمرار حیات و فراهم کردن شرایط سالم رشد و کمال معنوی برای انسان، نیازمند علاقه مندی به آنهاست و به همین سبب خداوند رحمان حُبّ به آنها را در ذات بشر تعبیه فرموده است، باید بگوئیم، «حُب دنیا» تا مرز رعایت تقوای الهی و حدود شرعی و به دوربودن از تبعیت نفس امّاره و شیطان، امری جایز و ممدوح است.
پس کسانیکه با ایمان به خدا و رعایت همه دستورات خداوند (اعم ازامر و نهی) به کسب مواهب دنیائی بپردازند و آنها را در راستای رضای الهی بکار گیرند و با اطاعت محض از فرامین خداوند سبحان شاکر حقیقی (لسانی وعملی) نعمت های او باشند، در زمره بندگان صالح خداوند قرارداشته و بوسیله همین مواهب و نعمت ها می توانند بهترین توشه را برای زندگی جاوید آخرتی خود بیندوزند و بواسطه آنها موجبات سعادت حقیقی دنیا و آخرت را برای خویشتن فراهم سازند.