العالم ـ آمریکا
چامسکی در مصاحبه با شبکه خبری راشا تودی روسیه گفت: درست مانند بسیاری از طرفداران ترامپ، روشنفکران لیبرال آمریکایی نیز در دنیایی خیالی سیر می کنند و "تروریسم بین المللی" دولت آمریکا را نوعی قدرت بی خطر توصیف می کنند.
چامسکی افزود: همانگونه که جمهوریخواهان هوادار ترامپ نمیتوانند شکست وی را در انتخابات بپذیرند، روشنفکران لیبرال آمریکایی هم نمیتوانند قبول کنند که کشورشان پیشرو در امر تروریسم است.
این نظریه پرداز آمریکایی در ادامه گفت و گو خاطرنشان کرد: واقعیت این است که آمریکا تقریبا در کل تاریخ خود به عنوان یک کشور مستقل، همواره آغازگر جنگ علیه دیگری بوده است و مقابله آن با تروریسم که در سیاست خارجی «رونالد ریگان» چهلمین رئیس جمهوری آمریکا مورد توجه قرار گرفت، درواقع نوعی انحراف اذهان از "مقاومت در برابر تروریسم ایالات متحده در آمریکای مرکزی و آفریقای جنوبی" بود.
به عنوان مثال «نلسون ماندلا» رئیس جمهوری آفریقای جنوبی و رهبر مقابله با تبعیض نژادی تا سال ۲۰۰۸ و مدتها پس از برچیده شدن رژیم آپارتاید، توسط آمریکا به عنوان تروریست شناخته می شد و همزمان دادگاه بین المللی با مخفی کردن قوانین جهانی، جنگ مخفیانه آمریکا علیه نیکاراگوئه را قانونی جلوه می داد.
به عقیده چامسکی آنچه دولت ریگان انجام می داد مطابق استانداردهای خود آمریکا اوج تروریسم بود. اما در نهایت هنگامی که دادگاه بین المللی برای محکومیت اقدامات آمریکا گام برداشت، نیویورک تایمز در سرمقاله ای نوشت که «ما می توانیم حکم دادگاه را رد کنیم زیرا این یک محفل خصمانه است». چرا این یک انجمن خصمانه است؟ زیرا حکمش محکومیت آمریکا بود؟
چامسکی یکی دیگر از قربانیان ایالات متحده را کوبا دانست که به تحریم های چند دهه ای واشنگتن تن داده و در برابر کارزار پیوسته آمریکا برای تضعیف دولت خود و ایجاد شورش تاب آورده است. این تحلیل گر آمریکایی تائید کرد که این اقدامات در خود ایالات متحده، نقشه های احمقانه سازمان سیا برای خلاصی از دست «فیدل کاسترو» رهبر کوبا تلقی می شود. در نهایت هم تبعات جنگ تروریستی واشنگتن علیه کوبا تقریبا منجر به نابودی جهان و بحران موشکی این کشور آمریکا لاتین شد.
"لذا عدم درک روشنفکران لیبرال در دیدن سیاست های آمریکا چیزی نیست که در کتاب های تاریخ مدفون شده یا محدود به آنچه در سرزمین های خارجی اتفاق می افتد، باشد. به عنوان مثال، "اوباش دیوانه" طرفدار ترامپ که شورش ۶ ژانویه (۱۷ دی) را در واشنگتن رقم زدند، از ناکجاآباد نیامده بودند و شکست آنها هم نشانه ای از شکوه دموکراسی آمریکا نبود. "