العالم _ فلسطین
بیست سال پیش ایهود باراک نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی به آریل شارون اجازه داد وارد مسجد مبارک الاقصی شود بدون اینکه عواقب آن را در نظر بگیرد، اقدامی که به شعله ور شدن انتفاضه دوم فلسطینیان منجر شد که بیش از هفت سال ادامه یافت و اولین کسی که در آتش این انتفاضه سوخت، خود ایهود باراک بود که حکومتش پس از کمتر از دو سال سقوط کرد و تقریبا برای یک دهه حیات سیاسی را رها کرد.
در آن روز آنچه باراک را به چنین اقداماتی وا می داشت، این بود که اثبات کند که از شارون راستگراتر و بیش از دیگر راستگرایان دشمن فلسطینیان است به ویژه اینکه شارون و احزاب راستگرا که جزو مخالفان حکومت باراک بودند، او را متهم می کردند که امتیازات بی سابقه ای در کمپ دیوید داده است در حالی که فلسطینیان با این امتیازات مخالفت کرده و به دنبال امتیازات بیشتر از این بودند.
امروزه حکومت نفتالی بنت تاکید می کند که هرگز به تندروها اجازه نخواهد داد که در محوطه حرم قدسی شریف قربانی ذبح کنند با این هدف که به سبب حساسیت شرایط و امکان وارد شدن به دایره خشونت که نتایج آن قابل محاسبه نیست، اوضاع انفجاری نشود. حتی دستگاه های امنیتی اسرائیل درمورد خطرات تحریک احساسات مسلمانان در سایه بسته شدن افق سیاسی و سرکوب فلسطینیان هشدار داده اند و حتی فراتر از این، مانع آن شده اند که یک خاخام اسرائیلی که مسئول عملیات قربانی دادن است، وارد بخش قدیمی شهر قدس شود.
با این حال تمام این اقدامات این احتمال را نفی نمی کند که چه بسا در لحظه ای حساس اتفاقی رخ دهد که قابل پیش بینی نیست، اتفاقی که اوضاع را به کلی دگرگون کند به ویژه در سایه رقابتی که بین سیاستمداران اسرائیلی در زمینه تندروی در برابر فلسطینیان وجود دارد.
همه اظهارات سران حکومت کنونی اسرائیل را می توان این گونه ارزیابی کرد که بر نوعی به هم ریختگی روح و روان دلالت می کند زیرا درست در همان زمانی که به گفته آنان، مایل به کشیده شدن اوضاع به سمت خشونت نیستند، بیش از پیش در برخورد با فلسطینیان از مشت آهنین بهره می گیرند. به عبارت دیگر آنان خواهان این هستند که طرفداران تندروی خود را حفظ کنند، کسانی که عاشق خون هستند و از آزار فلسطینیان لذت می برند و در همین حال می دانند که اگر اوضاع به سمت انفجار پیش برود، پایان نقطه پایانی رژیم صهیونیستی خواهد بود زیرا آغاز نقطه پایانی پیشتر شروع شده است.
همه آنچه هم اکنون در سرزمین فلسطین روی می دهد، نمی توان اتفاقی گذرا و تمام شدنی دانست بلکه اتفاقی ادامه دار خواهد بود و هرچند ممکن است گاه و بیگاه آرام شود، اما آرامش پیش از طوفان خواهد بود و در نتیجه همه اقدامات اسرائیل چه با هدف سرکوب فلسطینیان و چه با هدف آرام سازی اوضاع، دارویی آرام بخش بیش نیست که ممکن است اثر آن هر لحظه به پایان برسد.
بر همین اساس اقدامات رژیم اشغالگر به انفجار اوضاع خواهد انجامید، انفجاری که محدود به مناطق فلسطینی نخواهد شد بلکه به سرزمین های اشغالی هم سرایت خواهد کرد و هم اکنون برخی از مقامات پیشین امنیتی و سیاسی در این باره هشدار می دهند. از جمله عمرام متسناع، نظامی و سیاستمدار پیشین اسرائیلی که تاکید می کند که حکومت کنونی اسرائیل باید بداند که راه حل های امنیتی به طور کامل آزموده شده اند و نتیجه آنها همواره شکست بوده است و این راه حل های امنیتی جز برای فریب دادن افکار عمومی ساکنان اسرائیلی مناطق اشغالی نیست.